Een kabbelend 2017

Erger dan 2016 kan het bijna niet worden. Alleen al daarom zie ik het nieuwe jaar optimistisch tegemoet. Wat moet je anders? En als het onverhoopt toch nog erger wordt, dan ben ik door al die rampspoed van afgelopen jaar mentaal op het ergste voorbereid, voor zover dat kan. Zal Rotterdam in 2017 bijvoorbeeld getroffen gaan worden door een terroristische aanslag? Zou zomaar kunnen, maar waarom zou ik me daar van tevoren al druk over maken? Gaat Leefbaar Rotterdam opnieuw de gemeenteraadsverkiezingen winnen? Vast wel, maar ook dan weten we wat we kunnen verwachten. En de PVV? Gaat de winst van Wilders – ik ga er maar alvast vanuit – ons leven in Rotterdam drastisch veranderen? En Trump en Brexit? Wat voor effect zal dat hebben op ons leven in deze stad? We zullen het zien, ik laat het allemaal over me heen komen. Een mens lijdt tenslotte het meest door het lijden dat hij vreest, zeggen ze. En ik hou ermee op.

En laten we eerlijk zijn: zelfs ‘rampjaar’ 2016 viel voor Rotterdam alleszins mee. Alles waar we bang voor waren, is niet uitgekomen, toch? De stad is niet overspoeld door vluchtelingen en ook niet door toeristen, het azc in de Beverwaard is niet in brand gestoken door boze burgers, Aboutaleb is niet naar Den Haag vertrokken, Feyenoord deed het allesbehalve slecht, de invoering van de milieuzone zorgde nauwelijks voor problemen en de koeien op de drijvende boerderij bleken uiteindelijk niet eens zeeziek te kúnnen worden. Allemaal drukte om niks dus.

Ik voorspel dat 2017 voor Rotterdam een onbetekenend, kabbelend jaar gaat worden, met misschien het kampioenschap van Feyenoord als enig hoogtepunt. Ongeveer hetzelfde gemeentebestuur zal ongeveer hetzelfde beleid gaan voortzetten, de Rotterdamse haven maakt een voorzichtige start met de energietransitie, het aantal toeristen zal stabiliseren, net als de Rotterdamse huizenprijzen en we zullen met de auto tijdelijk een omweggetje moeten maken vanwege de opknapbeurt van de Coolsingel en de Maastunnel. Dan krijgen we er nog wat hoogbouwflats bij en een nieuw icoon in het Museumpark, kunnen we hopelijk gaan surfen in het golfslagbad van RIF010 en ons alvast verheugen op die rechtstreekse metroverbinding met het strand van Hoek van Holland.

Ook over mijn gewicht, mijn slechte leefgewoonten, mijn verwaarloosde woning, de overwoekerde achtertuin, mijn onzekere bestaan als zzp’er, mijn seksleven, de gebitten van mijn kinderen of mijn haperende Volvo ga ik me niet druk meer maken.

Ik heb de televisie uitgezet, laat me alleen nog informeren door een (serieuze) krant en ben sinds 1 januari gestopt met me te mengen in zinloze ‘discussies’ op Twitter met ‘andersdenkenden’.

Noem mij naïef of een wegkijker, maar ik ga dit jaar eens ontspannen achterover leunen. Het zal allemaal zo’n vaart niet lopen, denk ik. Hoop ik.